Większość treści na tych stronach przygotowała moja Żona, Ania. Ona zajmuje się hodowlą, groomingiem, wystawami. Tym wszystkim czego ja nie rozumiem, albo nie lubię. Ona ma ponad 30-letnie doświadczenie z psami.

Ja wiedzę o psach dopiero zdobywam. Zwykle kieruję się intuicją i często okazuje się nie być zawodna. Dla mnie psy to przede wszystkim kumple. Do zabawy, do tarzania się po podłodze, do długiego spaceru w lesie. Doskonałą definicję psa zawarł Janusz Meissner w książce "Opowieść pod psem, a nawet pod dwoma": "Każdy wie, co to takiego zwykły pies: łeb, cztery nogi, trochę pcheł, ogon i szczeka, a czasem gryzie." I ja się z tym zgadzam :)

Nie miałem wcześniej swojego psa. Za to jak się "wżeniłem" to od razu w trzy. Cavaliery. Potem pojawiły się lagotto. Skąd pomysł na tę rasę? Bo nie lubię pudli! ^(*) Kiedy zastanawialiśmy się nad następnym psem po cavalierach, jednym z podstawowych kryteriów było, żeby nie liniał. Pudel spełnia ten warunek, ale ryzyko, że musiałbym wyjść na ulicę ze stworzeniem wyglądającym jak skrzyżowanie lwa z pawianem nie pozwalało mi nawet rozważać tej rasy. A lagotto bardzo mi się spodobał, jako nie rzucający się w oczy, zwyczajny pies, zwykły kundel (w najlepszym znaczeniu tego słowa!).

Cóż... nasze życie podporządkowane jest psom. Krótko mówiąc: one weszły nam na głowy, my zeszliśmy na psy. Wyjazd na week-end? A czy tam można pojechać z psami? Nowy samochód? A czy zmieszczą się psy i ich bagaż? I tak dalej :)

^(*) Oczywiście dużą rolę gra tu przekora, bo skoro Ania lubi pudle... ;)